Η Max Mara ονειρεύεται μια συγγραφέα: μια έξυπνη, μελαγχολική διανοούμενη της γενιάς Beat που αφηγείται μια ιστορία ενός μακρού ζεστού καλοκαιριού σε μια παλιά γραφομηχανή. Είναι ένας κομψός απολογισμός ρομαντισμού, ίντριγκας, ηθικού διλήμματος και νωχελικής διάθεσης που εκτυλίσσεται με φόντο τις έξυπνες βίλες, απομονωμένες παραλίες, γρήγορα αυτοκίνητα, σκάφη, κομψά εστιατόρια και καζίνο.

Η Françoise Quoirez ήταν ακριβώς μια τέτοια συγγραφέας. Μια ακυβέρνητη έφηβη, λάτρης του Proust, του Stendhal, του Gide και του Camus, που αποβλήθηκε δύο φορές από το σχολείο (μία φορά για το κρέμασμα της προτομής του Molière). Στα δεκαεφτά, αφού δεν κατάφερε να πάρει το απολυτήριο της, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις συνήθεις καλοκαιρινές οικογενειακές διακοπές για να μείνει στο σπίτι και να διαβάσει. Στερημένη από την πραγματικότητα των χαλαρών μηνών στο άνετο σπίτι στην παραλία, υιοθέτησε μια φιλοσοφική προσέγγιση: πήγε εκεί νοερά με το μυαλό της.

Πίσω από το ψευδώνυμο Françoise Sagan, το φανταστικό της καλοκαίρι υλοποιήθηκε ως «Bonjour Tristesse», το λογοτεχνικό αριστούργημα που συγκλόνισε το κοινωνικό status quo. Και η ταινία του βιβλίου, σε σκηνοθεσία Otto Preminger, αγκαλιάστηκε ως υπέρτατο κινηματογραφικό επίτευγμα. Η πρωταγωνίστρια της ιστορίας, η Cécile, απολαμβάνει όλες τις ηδονιστικές και λαμπερές ασχολίες που η συγγραφέας θα είχε ζήσει στις πραγματικές της διακοπές και ανακαλύπτει ότι υπάρχει άφθονος χρόνος για αυτοανάλυση. Η Max Mara αποδομεί την εικονική περσόνα μιας Cécile στις μέρες μας: μια επαναστάτρια της πόλης.

Το προσωπικό στυλ της Sagan, εύκολο, κομψό και χαρακτηριστικό της γενιάς Beat, στρέφεται προς τα κλασσικά κομμάτια γραφείου: το παραδοσιακό μπουφάν των ψαράδων, το μπουφάν των εργατών, η φόρμα του μηχανικού και το παντελόνι του ξυλουργού επαναπροσδιορίζονται με μια prêt-à-porter φινέτσα. Σε ύφασμα από καπαρντίνα, καμβά, αψεγάδιαστη ποπλίνα και ντένιμ, διαθέτουν ραφή με απαράμιλλη ακρίβεια που δημιουργεί αντιθέσεις. Τα tank tops και τα αγορίστικα σανδάλια με τις chunky ογκώδεις σόλες ολοκληρώνουν το ύφος του κακού κοριτσιού: το σιφόν, κεντημένο με αραιά φτερά αποτελεί μια διάφανη εναρμόνιση.

Η χρωματική παλέτα κυμαίνεται από το απαλό μπεζ στο ταμπά, το ναυτικό μπλε και το μαύρο, υπάρχουν όμως και πινελιές από πορτοκαλί και κίτρινο. Ξαπλώστρες, ομπρέλες και ανεμοφράκτες, τα εφόδια ενός νοσταλγικού καλοκαιρινού ειδυλλίου, εμπνέουν αέρινα σύνολα από έντονο ριγέ καμβά. «Είμαστε όλοι υπαρξιστές τώρα», δηλώνουν οι ειδικοί της σύγχρονης φιλοσοφικής σκέψης.

Σίγουρα, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, μάθαμε ένα ή δύο πράγματα για την εξερεύνηση της εσωτερικής μας ελευθερίας, όπως και η Sagan. Το περιβάλλον το οποίο περιγράφει ώθησε έναν κριτικό να τη χαρακτηρίσει ως «υπαρξίστρια ενός πολυτελούς ξενοδοχείου». Για την Max Mara, αυτό ακούγεται σαν το σωστό συνδυασμό εγκεφαλικών δεξιοτήτων υψηλής απόδοσης και της απολαυστικής ευχαρίστησης για το υπέροχο καλοκαίρι που έρχεται.